A tymczasem, ani jakoś nie zaurocza szczególnie, ani też mocno nie porusza, mimo powagi problemu głównego bohatera i oparciu tego na faktach.

Trochę takich filmów już powstało, to inna sprawa. Ale myślę, że chyba jednak reżysersko mogło być lepiej i może też muzyka nie dotknęła tych najgłębszych strun emocji.
Nawet ta ostatnia scena, gdy Zach mówi o sensie życia - scena, która mi bardzo przypomniała z miejsca końcówkę "Gwiazd naszych wina", przy której za każdym razem nie potrafię powstrzymać wzruszenia, to w tym filmie nie bardzo się to udało. A scena ta (i nie mogę się tu oprzeć wrażeniu), chyba ewidentnie była wzorowana na tej wspomnianej.
Spodziewałem się także trochę fajniejszej roli Sabriny Carpenter, ale i tak miło było ją zobaczyć :)